Çeviri:

Vasiyetname

27 Şubat 1940

Yüksek (ve giderek artan) tansiyonum, sağlık durumum hakkında yakınlarımı yanıltıyor. Hâlâ aktifim ve çalışabiliyorum, ancak sonun yaklaştığı açık. Bu satırlar ölümümün ardından kamuoyuna açıklanacaktır.

Burada Stalin ve ajanlarının aptalca ve aşağılık iftiralarını bir kez daha çürütme gereği duymuyorum: benim devrimci onurumun üzerinde tek bir leke dahi yoktur. İşçi sınıfının düşmanlarıyla hiçbir zaman kapalı kapılar ardında ne doğrudan ne de dolaylı herhangi bir anlaşma ve hatta görüşme yapmadım. Stalin’in binlerce muhalifi, benzer sahte suçlamaların kurbanı oldular. Yeni devrimci kuşaklar onların siyasi itibarlarını iade edecek ve Kremlin’in cellatlarına hak ettikleri biçimde muamele edecektir.

Yaşamımın en zor anlarında bana sadık kalan dostlarıma yürekten teşekkür ediyorum. Burada hepsinin adını sayamayacağım için, hiçbirini özel olarak anmayacağım.

Ancak, hayat arkadaşım Natalya İvanovna Sedova için bir istisna yapma hakkını kendimde görüyorum. Kader bana, sosyalizm davasının bir savaşçısı olma mutluluğunun yanı sıra, onun eşi olma mutluluğunu da bahşetti. Birlikte geçirdiğimiz neredeyse kırk yıl boyunca, o tükenmez bir sevgi, yüce gönüllülük ve şefkat kaynağı oldu. Özellikle hayatımızın son döneminde büyük acılar çekti. Ancak mutluluk dolu günler yaşamış olduğunu bilmek, bana bir nebze olsun teselli veriyor.

Bilinçli yaşamımın kırk üç yılı boyunca bir devrimci olarak kaldım; bunun kırk iki yılında Marksizmin bayrağı altında mücadele ettim. Her şeye yeniden başlamam gerekseydi, elbette şu ya da bu hatadan kaçınmaya çalışırdım, ancak yaşamımın ana ekseni değişmeden kalırdı. Bir proleter devrimci, bir Marksist, bir diyalektik materyalist ve dolayısıyla uzlaşmaz bir ateist olarak öleceğim. İnsanlığın komünist geleceğine olan inancım, gençlik yıllarımda olduğundan daha az ateşli değil; hatta bugün daha da sağlam.

Nataşa az önce avludan pencerenin önüne geldi ve havanın odama daha rahat girebilmesi için camı biraz daha açtı. Duvarın dibindeki parlak yeşil çimen şeridini, duvarın üzerindeki masmavi gökyüzünü ve her yanı aydınlatan güneş ışığını görebiliyorum. Hayat çok güzel. Gelecek kuşaklar, onu tüm kötülüklerden, baskılardan ve şiddetten arındırsın ve tadını doyasıya çıkarabilsin.

L. Trotskiy

 

Ölümümün ardından geride kalan tüm mal varlığım ve tüm edebi haklarım (kitaplarım, makalelerim vb. üzerinden elde edilen gelirler) eşim Natalya İvanovna Sedova'nın tasarrufuna bırakılacaktır. Eğer ikimiz de ölürsek [sayfanın geri kalanı boş bırakılmış]

 

3 Mart 1940

Hastalığımın doğası (yüksek ve artan tansiyon) -anladığım kadarıyla- sonun büyük olasılıkla ani bir beyin kanamasıyla gelmesine yol açacak türden -bu da benim kişisel varsayımım. Bu arzu edebileceğim en iyi son. Yine de yanılıyor olabilirim (bu konuyla ilgili özel kitaplar okumaya hiç niyetim yok ve doktorlar da doğal olarak gerçeği söylemeyeceklerdir). Skleroz uzun süreye yayılır ve uzun süreli bir sakatlık tehlikesiyle karşı karşıya kalırsam (şu anda, aksine, yüksek tansiyondan kaynaklanan zihinsel bir enerji artışı hissediyorum, ancak bu uzun sürmeyecektir), bu durumda ölümümün zamanını belirleme hakkını kendimde saklı tutuyorum. Bu “intihar” (eğer böyle bir terimi bu bağlamda kullanmak yerindeyse) hiçbir biçimde keder veya umutsuzluk nöbetinin bir ifadesi olmayacaktır. Nataşa ve ben, insanın kendi hayatını ya da daha doğru bir ifadeyle çok yavaş ilerleyen ölüm sürecini kısa kesmesinin daha iyi olacağı bir fiziksel duruma gelebileceğinden birçok kez söz ettik.  . . .  Ancak ölümüm hangi koşullar altında gerçekleşirse gerçekleşsin, komünist geleceğe duyduğum sarsılmaz inançla öleceğim. İnsanoğluna ve onun geleceğine duyduğum bu inanç, bana şu anda bile hiçbir dinin veremeyeceği türden bir direnme gücü veriyor.

L. Tr

Kaynak: Fourth International, Sayı 7, Sonbahar 1959, s. 30.

Tortskiy'in vasiyetnamesinin Sou Mi adlı Amerikalı bir aktivist tarafından hazırlanmış grafik versiyonu, yaklaşık beş yıl önce Left Voice web sitesinde yayımlandı. Bu çalışmaya İngilizce olarak buradan erişilebilirsiniz.